Odebranie sobie życia czyli samobójstwo to jeden z głównych problemów wchodzących w zakres szeroko rozumianego zdrowia psychicznego oraz czynników zdrowotnych i społecznych na całym świecie. Nigdy nie istnieje jednostkowa przyczyna czy też powód do uruchomienia tego czynu. Zazwyczaj jest to zbiór kilku lub wielu czynników. Na osi życia zbierają się one przez lata aż dojdzie do momentu zero.

Czynnikami wywołującymi takie myśli lub zachowania są zazwyczaj trudności emocjonalne człowieka, trudności w rozwiązywaniu problemów międzyludzkich, samotność – rozpad relacji. Wszystkie w/w można określić jako załamanie nadziei na jakimś etapie życia, gdzie dość istotną rolę jako zagrożenie odgrywają media społecznościowe oraz dostęp do internetu. Jeśli wywołujemy media społecznościowe od razu nasuwa się myśl, że mówimy o grupie młodych ludzi, dla których podłożem targnięcia się na swoje życie nie zawsze jest jeden z czynników wymienionych wyżej. Czasami niestety działania młodych nie są spowodowane prawdziwym pragnieniem śmierci a jedynie pragnieniem tymczasowej ucieczki z nieznośnego stanu umysłu lub sytuacji.
Wczesne lata nastoletnie czyli wiek 13-15 lat określany jako faza dojrzewania, to czas najbardziej newralgiczny, w którym mogą pojawiać się pierwsze symptomy nietolerancji frustracji związanej z wchodzeniem w dorosłość, zwiększonym ryzykiem zaburzeń emocjonalnych, zachowań ryzykownych, negatywnych sygnałów społecznych takich jak ostracyzm, oczekiwań społecznych, nacisk na odpowiedzialność i samodzielność. Przytłaczające!

Samobójstwa u młodych ludzi to wynik złożonej interakcji czynników: genetycznych, biologicznych, psychiatrycznych, psychologicznych, społecznych i kulturowych. Wszystkie te jeśli łączą się z negatywnymi wydarzeniami życiowymi, w tym zarówno przeciwieństwami losu we wczesnym jak i niedawnym życiu, nasilają wzrost tendencji autodestrukcyjnych. Myśli, wnioski i odczucia towarzyszące tendencjom zmierzającym do autodestrukcji to min. Trudności interpersonalne w okresie dojrzewania, w tym trudności w nawiązywaniu nowych przyjaźni, obawy o orientację seksualną, uczucie uwięzienia, porażki, braku przynależności, postrzeganie siebie jako ciężaru, nierealistyczne oczekiwania, niska samoocena, izolacja społeczna – samotność, słaba więź rodzic – dziecko, impulsywność, ograniczone osiągnięcia edukacyjne, separacja rodziców, rozwód rodziców, śmierć rodzica.

Wszystko co poruszyłam powyżej odnosi się także do samookaleczeń, które nie zawsze – ale często są pierwszym etapem przed odebraniem sobie życia.